سیاست و سماور

داشتم فکر میکردم اگر قرار باشد که سران مملکت را به سماور تشبیه کنیم، هرکدام چه نوعی از آن هستند.

میرحسین موسوی : سماور طلای ناصرالدین شاه

خیلی با کلاس، شکیل و گران قیمت، بهترین سماور دوره خودش محسوب میشده است، اما فعلا به درد موزه میخورد. هرچقدر هم آب توی آن بریزید، بخاری حاصل نمیشود، چه برسد به جوش آوردن آب.

محمد خاتمی : سماور برقی درجه یک

ساخته شده از بهترین قطعات، دارای ترموستات و درجه اتوماتیک، تنها مشکلش این است که با برق 110 کار میکند، برای آمریکا و کانادا خیلی مناسب است، اما به درد ایران نمیخورد

کروبی : کتری سوت دار

وقتی که جوش بیاورد آنقدر سر و صدا میکند که همه هرکاری از دستشان بربیاید میکنند تا آن را ساکت کنند. استفاده از آن سخت است و معمولا موقع ریختن آب جوش، بخار آن، دست دوست و دشمن را میسوزاند

علی لاریجانی : سماور سوخته

کلا آبی از ایشان گرم نمیشود، سالهاست که به علت بی آب کار کردن، سوخته است

رضا پهلوی : قهوه ساز

بعد از 30 سال زندگی در یک کشور قهوه خور، نمیشود انتظار دیگری هم داشت

مصباح یزدی : سماور گازی غیر استاندارد

امکان ترکیدن خودش و استفاده کننده های از آن هر لحظه بیشتر میشود.

رضائی : سماور نفتی

هر وقت که میخواهد آبی ازش گرم شود، آنقدر دود میکند که انسان را پشیمان میکند

هاشمی رفسنجانی : سماور سوراخ

مهم نیست چقدر آب توی آن بریزی، آخرش خروجی آب جوش به شما نمی دهد

خامنه ای : سماور اسقاطی

یک دسته ندارد، فتیله اش سالهاست نم کشیده، نفتش هم تمام شده، کلا به درد نمکی میخورد.

احمدی نژاد : آفتابه پلاستیکی

نه امروز آبی را گرم میکند، نه دیروز اینکار را میکرده و نه فردا قادر به انجام آن است، یعنی اصولا از اول هم برای این کار ساخته نشده بود. فعلا با نفت 100 دلاری سماور خریده اند و با آن آب را گرم میکنند و داخل آن میریزند و از دهنه آن چائی به خورد خلق الله میدهند، که متاسفانه بوی خوبی نمیدهد.